Een van de redenen dat ik gestart ben met bloggen is het willen vertellen over optredens. Ik ga nogal vaak naar optredens en ik heb me de laatste maanden echt verbaasd over de prachtige optredens waar ik getuige van heb mogen zijn. Ik ben meermaals volledig onder de indruk huiswaarts gekeerd en het lijkt me dan ook leuk van dit in de toekomst te kunnen delen.
Zondag stond Why? op het programma, een groep waar ik een tijd geleden verslaafd aan was. Ze stonden op repeat in mijn Ipod en meerdere songs kon ik woord voor woord meezingen. Ik moest ze dus zien toen ik hoorde dat ze naar België kwamen.
Een nadeel aan een groep aan Why? is dat ik moeilijk mensen vind om mee te gaan. Ze zijn een soort mix van hiphop, rap, rock en electronica die mij blijft verbazen maar die anderen vaak net niet goed genoeg vinden om er echt geld aan te spenderen. Dus ging ik alleen. Maar het was het waard. Ik ben nog maar twee keer alleen naar een optreden geweest maar ze waren het alletwee dubbel en dik waard.
Het was in de Botanique, in de rotonde, dus het begon met een treinreis. Ik ben geen pendelaar dus alleen 'treinen', ik ben het absoluut niet gewend. Maar goed, de wereld rondom mij verdween achter de klanken van Why? in mijn Ipod en in gedachten verzonken kwam ik aan in Brussel.
Het beloofde een veelbelovende avond te worden. De twee mannen die - op twee verschillende plaatsen- zonder schaamte en vol overtuiging stonden te urineren tijdens mijn wandeling op weg naar de Botanique waren al een veeg teken aan de wand, speciaal werd het zeker.
Iets wat me opgevallen is aan het alleen gaan, is dat er me heel veel opvalt aan de omgeving en de mensen rondom mij. Ik ben van nature een 'mensenkijker' maar aangezien je alleen niet veel beters te doen hebt, valt je er echt zoveel meer op. De hoeveelheid mensen die ook alleen bleken aanwezig te zijn, of de overeenkomsten in klederdracht en soort mensen die te zien waren (die trouwens opvallend verschillend zijn al naargelang het soort band er optreedt), enz. Ik gaf mijn ogen de kost bij gebrek aan andere activiteit.
Er waren drie groepen die avond en Josiah Wolf (de drummer van Why?) solo mocht beginnen.
Ik kreeg het er warm noch koud van, eerlijk gezegd. Een typische singer/songwriter die zichzelf begeleidt. Ik vond er niet veel aan maar misschien is het beter als ik de cd eens beluister.
Het 'echte' voorprogramma was dan I Might Be Wrong
en wat een verrassing. Ik had ze nog niet gehoord voor ik naar het optreden kwam maar ze hebben weer eens bevestigd waarom ik fan ben van voorprogramma's. De groep waarvoor je gaat, ken je en dan verwacht je dat ze goed zijn en dan is het doorgaans geen verrassing als ze de verwachtingen inlossen. Voorprogramma's zijn altijd de onzekere factor, echter. Soms kan je niet wachten tot het gedaan is, andere keren ben je kwaad dat voorprogramma's geen bisnummers doen.
Bij I Might Be Wrong was het het laatste. Een groepje van vijf met een frontvrouw in een outfitje met attitude. Een Sonic Youth-shirt met opgestroopte mouwen en een muts, het plaatje klopte. Toen ze begon te spreken bleek ze timide en zenuwachtig te zijn, al had ze daar totaal geen reden toe. Ze speelden een set van wat ik dan rock heet doorspekt met electronica. Degelijke songs die sfeer brachten, aangezien ik altijd slecht ben in het beschrijven van hoe muziek klinkt, hier een voorbeeldje (ik zet liever geen liveversies omdat die altijd onrecht aandoen aan hoe het echt was):
I Might Be Wrong - Chekov
Na het voorprogramma kwam dan eindelijk Why?
het podium op en het was het wachten waard. Op cd is Why? vooral opmerkbaar door hun atypische instrumentals in combinatie met hun opvallende lyrics. Live wordt dit allemaal veel meer in de verf gezet en doordat het live wordt gespeeld met een gitarist en een bassist bij wordt het allemaal een stukje harder, vettiger en anders. Het duurde soms even voor ik een bepaald liedje herkende als alleen het instrumentale nog bezig was maar als de zanger inviel werd het telkens duidelijk welk liedje het was, als dat al nog niet duidelijk was. Indrukwekkend om te horen welke variaties ze brachten van bepaalde liedjes. De ene werd al wat harder, de andere heel wat zachter maar ze bleven telkens overeind en overstegen vaak de cdversies. Ik was onder de indruk en zo heb ik het graag.
Enkele voorbeeldjes van Why?:
De eerste song die ik op repeat gespeeld heb: Why? - These Few Presidents
en eentje die ik vaak opnieuw beluister, al is de youtubeversie toch behoorlijk slechte kwaliteit: Why? - Yo Yo Bye Bye
Er zijn waarschijnlijk betere liedjes om echt te laten horen hoe ze klinken maar goed.
Zonder urinerende mannen maar onder de indruk keerde ik terug naar huis.
**_**
Geen opmerkingen:
Een reactie posten