A. en ik hadden al gesproken over naar A Single Man gaan en toen ze merkte dat gisteren de laatste dag was dat ie speelde in de Sfinx zijn we rechtstreeks gegaan na de film in het Film Plateau.
Ik had verwachtingen. Torenhoge. En ze werden ingevuld.
Toen ik hoorde dat Tom Ford (former Gucci-icoon) een film ging gaan regisseren was ik benieuwd. Uitermate benieuwd. Ik wist dat het ofwel een slechte film ging worden ofwel een film van opvallende estetische kwaliteit met alle oog voor detail.
De film toont het eerlijke, hartverscheurende verhaal van de laatste dag van een man (Colin Firth)
die besluit er een einde aan te maken. Meer vertel ik niet, kijken naar die handel!
Ik spreek vaak positief over films maar nu was het echt waw tot over mijn oren en dat voor een film met Nicholas Hoult,
een acteur die ik normaal kan zien noch horen. De mooie beelden worden aan elkaar geregen, met oog voor camerastandpunten en omgevingen, spiegelbeelden, reflecties en noem maar op. Het viel in het begin wel een tikkeltje op dat er echt over nagedacht was maar je werd het snel gewend en de beelden brandden zich beeld na beeld op je netvlies.
Wat vaak gebeurt bij films van mensen die eerst succes hadden in een andere branche is dat ze heel erg raak zijn op een niveau maar dan tekort schieten op andere niveau's. In A Single Man zit naast het estetische en het visuele ook het verhaal goed in elkaar en de acteerprestaties (al weet ik daar vaak weinig over te zeggen) waren uitstekend (buiten Hoult misschien maar ik kan die man niet objectief beoordelen). Heel dit pakket werd dan nog eens afgemaakt met een soundtrack anders dan vele anderen. Het is moeilijk te omschrijven maar de soundtrack viel heel erg op zonder dat dat daarom storend werd. De muziek vloeide in harmonie over in de beelden en omgekeerd. Prachtig. Het gebeurt niet veel dat ik tweemaal per week emotioneel geraakt wordt door een film maar deze keer was het weer raak, op een andere manier dan bij Heavenly Forest maar toch weer pakkend dat ik sprakeloos bleef zitten en niet goed wist wat zeggen de eerste 10-20 minuten na de film. En als dat gebeurt, is hij voor mij geniaal. Firth had de oscar moeten winnen.
Het enige echte minpunt dat ik erover kan zeggen is dat ik de filter die soms gebruikt werd om het gelaat van de acteurs donkerder te maken vreemd was. Ze werden soms oranje en ik vond het storend. Maar dat is dan ook het enige.
A few times in my life I've had moments of absolute clarity, when for a few brief seconds the silence drowns out the noise and I can feel rather than think, and things seem so sharp and the world seems so fresh. I can never make these moments last. I cling to them, but like everything, they fade. I have lived my life on these moments. They pull me back to the present, and I realize that everything is exactly the way it was meant to be.
De trailer:
4.5/5
**_**
Geen opmerkingen:
Een reactie posten