Na muziek en film komt logischerwijze ook literatuur aan bod. Ik heb wederom geen grote gedachten erover te verkondigen of volwaardige recensies maar boeken zijn fijn, en ze delen nog zoveel meer.
En ik begin met een niet zo evident boek, Eating Animals van Jonathan Safran Foer.
Na het --voor mij-- tegenvallende debuut, Everything Is Illuminated
en het prachtige Incredibly Loud and Extremely Close
gooit Safran Foer het over een volledig andere boeg. Geen fictie meer maar harde realiteit. Een boek tsjokvol feiten en gruwelijkheden die, zoals wordt gezegd, je wakker schudden over het eten van dieren.
Veel mensen die me kennen, kijken verbaasd op dat net ik, of all people, zou geïnteresseerd geraken in vegetarisme, laat staan dat ik me er nog toe zou kunnen bekeren. Maar kijk, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Het wordt waarschijnlijk een van die dingen die ik pas ten volle zal doen nadat ik het huis uit ben omdat ze er hier toch te moeilijk over doen maar ik ben toch vrij overtuigd, en niet alleen na het lezen van dit boek.
Het is niet zo dat ik echt een 'sentimentalist', zoals zo vaak gezegd wordt, ben die er niet tegen kan dat dieren worden vermoord. Dieren met gevoelens en een leven dat de moeite waard is om ongestoord te laten.
Het is eigenlijk allemaal begonnen uit een interesse in de keuken. Ik heb ongeveer vier jaar alleen gewoond en heb dus alles moeten leren, waaronder koken. En eens je zo de basis onder de knie hebt, viel het me op dat ik het er eigenlijk warm noch koud meer van kreeg, van de basiskeuken zoals we ze kennen in België dus. Ik ben dan beginnen experimenteren en een eerste verandering was het weglaten van aardappelen uit mijn dieet. Ik heb aardappelen nooit echt lekker gevonden en echt iets toevoegen, buiten volume, doen ze niet. De logische stap was dan ze schrappen. Het spaart heel wat tijd uit omdat je ze niet moet schillen en niet moet koken en ik mis ze tot op heden nog niet. Ik heb ze niet vervangen door iets, ik eet gewoon meer groenten maar het lijkt niet alsof ik iets mis.
De heilige drievuldigheid van vlees, aardappelen en groenten wankelde op zijn voetstukken. Vanaf toen eet ik geen aardappelen meer, vlees was de volgende stap, al had ik dat zelf nooit echt kunnen voorspellen.
Zelf eten maken zorgt ervoor dat je experimenteert, zeker als je alleen woont. Koken wordt rap saai en bestaat grotendeels uit wachten. Wachten tot iets klaar is. Veel basisbereidingen bestaan uit erin leggen en wachten (soms omdraaien) en that's it. Uit verveling deed ik dan maar andere dingen. Aardappelen verwijderen dus en vanalles beginnen wokken. Ik heb een tijdje verschillende soorten kleuren proberen verkrijgen in de wok (tot fluogeel toe, combineer kurkuma en curry en andere dingen en zie wat je krijgt), ik heb geëxperimenteerd met verschillende soorten pikant (ik kan heel goed tegen pikant, ik heb nog maar een of twee keer iets te pikant gevonden, waaronder een van mijn eigen brouwsels) enz. Maar wokken geraak je op den duur ook beu en dan ga je naar het volgende, en dat was bij mij vlees.
De laatste vier vijf maanden heb ik vanalles geprobeerd met vlees om het aantrekkelijker te maken (in stukken snijden, verschillende, ongewone kruiden, verschillende pannen, verschillende boters, meer of minder boter allemaal met meer of minder en soms afschuwelijk resultaat). De volgende stap was dan het vlees helemaal weglaten, want aantrekkelijk werd het uiteindelijk nooit. Ik ben niet iemand die vlees echt ontzettend letterlijk en ontontbeerlijk vind in een maaltijd dus het kon gewoon weg.
Aangezien ik niet enkel groenten kon eten (al heb ik dat ook even gedaan) zocht ik een alternatief en het logische alternatief is dan de vegetarische alternatieven. Een volledig nieuwe keuken diende zich aan en ik heb het gevoel dat ik nog maar het topje van de ijsberg van de vegetarische mogelijkheden gezien heb. Ik heb me verbaasd over de verschillende mogelijkheden die alleen al in een kleine supermarkt te vinden zijn. Ik deed het echter niet uit overtuiging, voor de dieren, maar uit nieuwsgierigheid. Iets anders is leuker dan dezelfde kost die ik al 24 jaar eet en die ik beu ben gegeten. Maar ik wijk af.
In de les Amerikaanse letterkunde mochten we de eerste twee boeken van Safran Foer lezen en het toeval wou dat hij een lezing kwam geven in de Vooruit ergens in de examens (15 januari weet de website me te vertellen). Een niet-vegetarische vriendin wou erheen, dus gingen we (samen met een wel-vegetarische vriendin en een niet-vegetarische vriend). De boodschap was achteraf, denk na over wat je eet. Het was geen oproep tot vegetarisme, evenmin zoals zijn boek dat is, maar een oproep tot nadenken. En sindsdien denk ik er meer over na om het niet alleen voor de nieuwigheid te doen (en helemaal niet strikt) maar echt, want mooi is het niet wat ze allemaal vertellen.
Wegens andere leesopdrachten ben ik echter maar deze week kunnen beginnen lezen aan zijn boek en als ik nog niet volledig over de streep getrokken was, ben ik dat nu. Als je leest over de omstandigheden waarin de dieren niet alleen moeten leven maar zelfs de manier waarop ze genetisch gemanipuleerd worden om sneller vlees te kweken dan dat hun botten groeien (bij kalkoenen dacht ik, of kippen) dan wil je die toch niet meer eten. (Het punt was wel dat factory farms zouden moeten verboden worden en dat men betere manieren moet ontwikkelen en gebruiken om dieren te kweken voor consumptie, dus niet dat iedereen moet stoppen met dieren eten (zoals Safran Foer) maar dat men de dieren die bestemd zijn voor consumptie een beter leven moet kunnen bieden, tegen een hogere prijs in de winkel).
Ook al vraagt het boek dus niet om een overtuigde vegetariër te worden, het kan er zeker toe leiden. Het boek heeft er niet alleen voor gezorgd, ik was er al mee bezig, uit interesse maar nu ben ik overtuigd. Het is voor mij geen grote stap, ik vind vlees sowieso niet zo geweldig lekker dat ik het niet kan laten dus zo wereldschokkend is de stap niet maar als het meer mensen kan overtuigen, werkt het boek. En dat zal het.
Ik probeer zeker niemand te overtuigen. Zo ben ik niet, iedereen kiest voor zichzelf. Ik wou gewoon even wat schrijven over het feit dat ik gekozen heb..
Een extraatje, in beeld (warning: graphic): Meet Your Meat:
**_**
Geen opmerkingen:
Een reactie posten